Türkiye’de günlük dilde sıkça argo bir tabir olarak kullanılan "angut", çoğu zaman boş boş bakan, laf anlamayan, dalgın ya da saf insanlar için söylenir. Ancak çok az kişi bu kelimenin aslında sadakatin simgesi bir kuş türüne ait olduğunu bilir.
Sadakatin Kanatlı Hali
Angut kuşu, eşine hayatı boyunca sadık kalan nadir hayvan türlerinden biridir. Eşiyle birlikte yaşam süren bu kuş, eşinin ölümünün ardından onun başından ayrılmaz. Yanına insan ya da yırtıcı hayvan dahi gelse, ürkek doğasına rağmen eşinin başında beklemeye devam eder. Hatta kıpırdamadan, gözlerini ayırmadan saatlerce, günlerce eşinin ölüsünün başında kalabilir. Bu durum yalnızca birkaç bireye özgü değildir; tüm angut kuşları aynı davranışı gösterir.
“Ölenle Ölmek”
Bu davranışlarıyla, doğanın “ölenle ölünmez” kuralını sessizce sorgulayan angut kuşu, insanlara dahi ilham verecek bir sadakat örneği sergiliyor. Belki de onun yaptığı “en büyük angutluk” budur: Ölenin ardından kalmak yerine, onunla birlikte tükenmeyi(ölmeyi) seçmek...
Sadakatin Yerine Saflığa Yer Verdik
Halk arasında kullanılan “Angut gibi bakmasana” ifadesi, ne yazık ki bu hayvanın eşsiz davranış biçimini yansıtmaz. Aslında bu sözün ima ettiği o boş bakışlar, değer verdiklerine karşı gösterilen saf ve içten bir dikkatin sembolüdür. İnsanoğlu bir çok meta gibi duyguların içlerini de boşalttı. Angut kuşunun bakışlarındaki sadakatin içini saflıkla değiştirip anlamını yok ettik. Sosyal çürüme böyle böyle bizi yok etmeye devam ediyor. Keşke herkes angut gibi bakabilse sevdiklerine; bir ömre, bir eşe, bir sadakate...
Angut kuşunun gerçek hikayesi, hem dilimize hem de insan ilişkilerine bakışımızı sorgulatıyor. Belki de bu sadık kuşu daha iyi tanıdıkça, bazı sözlerin anlamlarını da yeniden değerlendirmeliyiz.